It takes the average reader and 5 minutes to read RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) by Petar M. Mitrasinovic
Assuming a reading speed of 250 words per minute. Learn more
Pošto je težište filozofije uvek na shvatanju a ne na stvaranju sveta, traganje za polaznom tačkom ili ishodištem svakog shvatanja je primarni zadatak istinskog filozofa. Dok su u svom nastojanju filozofi polazili od različitih prasuprotnosti (npr. ideja i stvarnost, subjekat i objekat, pojava i stvar po sebi, Ja i Ne-Ja, ideja i volja, pojam i materija, snaga i supstanca, svesno i nesvesno), povezanost posmatranog predmeta (i/ili događaja) sa drugim predmetima (i/ili događajima) je ostajala nevidljiva u strogom naučnom smislu. Javila se potreba da se u prvi plan istakne čovekova dvostruka priroda kao misaonog bića: on misli i time obuhvata sebe i ostali svet, a istovremeno je primoran da pomoću mišljenja sebe odredi kao individuu, koja stoji nasuprot stvarima. Mišljenje je, dakle, element koji nas izvodi iznad našeg “Ja” i povezuje sa objektima, ali nas ujedno i odvaja od njih, suprostavljaući nas kao subjekat njima. Austrijski filozof Rudolf Štajner je u svom delu Filozofija slobode formulisao osnove jednog modernog pogleda na svet, za čije razumevanje je izvorna suprotnost posmatranja i mišljenja, koja kao za čoveka najvažnija mora doći ispred svih drugih suprotnosti. Drugim rečima, posmatranje i mišljenje su polazne tačke svake čovekove duhovne težnje, ukoliko je on svestan neke takve težnje. Posmatranje izaziva mišljenje, i tek mišljenje pokazuje put kojim se jedan predmet (i/ili događaj) povezuje sa nekim drugim. Na ova dva noseća stuba našeg duha oslanjaju se kako obična izvršenja uma tako i najzamršenija naučna istraživanja. Ako se od neke “strogo objektivne nauke” zahteva da svoj sadržaj bazira isključivo na posmatranju, tada se ujedno mora zahtevati i odricanje od svakog mišljenja, jer mišljenje po svojoj prirodi prevazilazi posmatrano. Da li je primena mišljenja na svet tačna ili pogrešna? Da bih se došlo do smislenog odgovora, neophodno je ovo pitanje povezati sa čovekom koji misli - bićem kroz koje se mišljenje vezuje sa posmatranjem. Dva stanovišta su ključna. Prvo je da se ustanovi da li postoji mogućnost pogleda na čovekovo biće, a da takav pogled istovremeno bude oslonac za sve drugo, što čoveku dolazi kroz doživljaje ili nauku (o čemu ima osećaj da ne bi moglo da se osloni samo na sebe, jer bi se sumnjom i kritičkim sudom moglo naći u domenu neizvesnosti). Drugo je pitanje slobode, koju čovek kao biće htenja pripisuje sebi; ima li je i gde su njene granice ili je sloboda puka iluzija (proizvod unutrašnjeg nesagledavanja nužnosti kao oslonca njegovog htenja). Filozofija slobode, u samom konceptu, stavlja akcenat na opravdanje saznanja duhovne oblasti pre zadiranja u duhovno iskustvo. Štajnerov pogled na svet (utemeljen na posmatranju i mišljenju) je donekle saobrazan sa pogledom Hegela, najznačajnijeg predstavnika nemačkog klasičnog idealizma osamnaestog i devetnaestog veka. Hegelovi spisi predstavljaju najpotpunije istorijsko ispunjenje ideje filozofije kao stroge nauke, kao sveobuhvatnog umnog znanja onog uistinu univerzalnog. Najbolji primer za to je Fenomenologija duha – delo koje predstavlja filozofsko istraživanje fenomena individualne svesti, koje svakome treba da omogući da se uzdigne do istinitog saznanja. Pošto je Hegel smatrao da je ideja jedina stvarnost, a ljudski duh konkretan oblik njenog ispoljavanja, ispitivanje fenomena duha najpouzdaniji je put do istinitog saznanja, koje uvek ima svoju objektivnu i subjektivnu stranu. Štajner ističe da se mišljenje mora posmatrati sasvim neutralno, bez povezivanja sa nekim subjektom koji misli ili sa nekim zamišljenim objektom, jer u subjektu i objektu imamo već pojmove koji su obrazovani mišljenjem. Priroda mišljenja počiva na samoj sebi i ničim nije određena, dok kroz mišljenje nastaju pojmovi i ideje. Pojam se ne može dobiti iz posmatranja, već proizilazi iz okolnosti, u smislu da čovek sazrevajući kroz život postepeno obrazuje pojmove o objektima koji ga okružuju; dakle, pojmovi se dodeljuju posmatranju. Ideje su takođe pojmovi, oni sadržinski bogatiji, zasićeniji i obuhvatniji. Kontrast je očigledan: za razliku od Štajnera, po kom je mišljenje (sa posmatranjem) autentični oslonac, Hegel uzima pojam ili ideju za izvorno ishodište. Uzimajući u obzir ovaj suštinski kontrast, u ovom delu je nauka o mišljenju u službi opažanja i saznavanja sveta izložena u najkraćim crtama. Imajući u vidu da je nosilac mišljenja čovekova svest, čovekova individualnost u kontekstu slobode saznavanja je takođe analizirana. Razvojem čovekove ličnosti bavili su se mnogi psiholozi i filozofi. Sam proces razvoja ličnosti Karl Gustav Jung naziva individuacija, koji može da se shavti kao neprekidan proces osvešćivanja unutrašnjeg nesvesnog. Iako su konkretne etape ovog prirodnog procesa definisane na različite načine u literaturi, zajedničko im je da se postepeno smenjuju u stvarnosti, sledeći individualno sazrevanje. Najviši dostignuti nivoi svesti o sopstvenoj ličnosti – samosvesti uvek su najkompleksniji. Po poreklu raznorodni psihološko-antropološki aspekti razvoja čovekove ličnosti su obuhvaćeni ovim spisom. Obrazložen je suštinski paralelizam: što je nivo individualnog sazrevanja viši, to je nivo individualnog rasuđivanja viši, ukazujući na izraženiju sposobnost da se kroz mišljenje obrazuju pojmovi o objektima i/ili događajima koji ga okružuju, i da se ti pojmovi dodele sopstvenom posmatranju. U konceptu filozofije slobode, um – sposobnost čistog mišljenja predstavlja vrhunac individualnog života, koji (sa svim svojim nedovršenostima) najtešnje približava čoveka idealu potpuno integrisane ličnosti. Uz pomoć Štajnerove sinteze nauke i duhovnosti, formulisan je odgovor na još uvek aktuelno pitanje: šta je demokratija, sloboda čoveka ili sloboda kapitala? Takva formulacija stavlja u prvi plan zrelost društva (koje nema bez zrelih individua) i proističe iz pogleda savremene političke nauke na ovo pitanje – iz složenog odnosa nacije i globalizacije (posebnog i opšteg) u okviru društvenog sistema i njihovog sinergetskog uticaja na položaj i status pojedinca.
RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) by Petar M. Mitrasinovic is 5 pages long, and a total of 1,275 words.
This makes it 2% the length of the average book. It also has 2% more words than the average book.
The average oral reading speed is 183 words per minute. This means it takes and 6 minutes to read RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) aloud.
RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) is suitable for students ages 6 and up.
Note that there may be other factors that effect this rating besides length that are not factored in on this page. This may include things like complex language or sensitive topics not suitable for students of certain ages.
When deciding what to show young students always use your best judgement and consult a professional.
RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) by Petar M. Mitrasinovic is sold by several retailers and bookshops. However, Read Time works with Amazon to provide an easier way to purchase books.
To buy RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) by Petar M. Mitrasinovic on Amazon click the button below.
Buy RAZVOJ LIČNOSTI I FILOZOFIJA SLOBODE (eng. PERSONALITY DEVELOPMENT AND THE PHILOSOPHY OF FREEDOM) on Amazon